Ben geldim :) 2014'ün ikinci kitabı: Murat MENTEŞ\Korkma Ben Varım'la

Esselamu aleykum...

Buralara yazmayalı uzun zaman oldu yine :) Aslında hep yazmak istiyorum da elim bir türlü gitmedi pcye...
Okuyorum sevdiğim dostlarımı tabi, ama yorum falan yazmıyorum çoğuna :)

Velhasıl şimdi buradayım, an'ı yaşamak lazım.
Sevgili Murat Menteş'ten bahsetmek istiyorum sizlere, zira ben kendisini çook severim, ayrı bir yeri vardır bende :) Yıllar önce çıkardığı ilk kitabını henüz kendime bile al(a)madan bir arkadaşıma doğum günü hediyesi olarak almıştım(arkadaşımı nasıl seviyorsam artık), o zaman için baya pahalıydı bana göre öğrenci halimle :).

Duygularını ifade ediş tarzı çok hoşuma gidiyor, hani bazı duygular vardır, nasıl ifade edeceğimizi bilemeyiz, doğru kelimeyi bulamayız ya, işte sevgili Murat Menteş çok güzel yapıyor bunu :) Şuan üç kitabı var bende, sırayla okumayı planlıyorum, ilk olarak Korkma Ben Varım'ı okudum ve sizlere ondan bahsedicem biraz. Çok okunan bir yazar zaten, sevgili blogdaşlarımdan da bahsedenler oldu bu yazar ve kitapları hakkında.

Kitap her karakterin kendi ağzından hikayesini anlatmasıyla ilerliyor, ama siz bunu farkedemeyebilirsiniz çünkü üslup aynı, bazen kimi okuduğunuzu bile unutup başlığa geri dönebilirsiniz :) Ben romanlarda herkese eşit rol verilmesinden yana değilim, belli bir kişi olsun, olaylar onun etrafında dönsün isterim, sonra kimin eli kimin cebinde şaşırabiliyor insan. Bu kitapta da öyle, belli bir kişiye odaklanmışken hoop anında başka bir hayata dibinden başlayabiliyorsunuz, bu tarzı pek sevmiyorum dediğim gibi. Olaylar ve kişiler son tahlilde buluşuyor tabii.
Birde bazı bölümlerde her karakterin ağzından argolu ifadeler okuyoruz ve bu da benim pek sevdiğim bir durum değil, olmasa daha güzel olurdu ;)
Yazar araştırmacı kimliğiyle de öne çıkıyor, bize tarihten de o kadar çok bilgi sunuyor ki, hayran olmamak elde değil.
İddia ediyorum, bu adamı seveceksiniz :) Sayfa sayısı da oldukça kararında, doyurucu. Aşk, aksiyon, komedi, her şey var bu kitapta.
Altını çizdiğim çok bölüm var, zaten bir yerden sonra çizmeyi bıraktım, o kadar çok ki :) Sizler için en en favorilerimden alıntı yaparak yazımı taçlandıracağım;

* Gelgelelim, Şebnem yapma çiçeklerin arasındaki sahici gül'dü...
*Mezarlık, dünyanın maketi.
*Bildiğim bir şey varsa, talih ve talihsizlik, aynı kuyudaki iki kovadır.
*''İnsan bu dünyaya ağlayarak gelir, yeterince ağladıktan sonra da ölüp gider.''(William Shakespeare)
*Gaybı yalnızca Allah bilirdi.
*Eğer bana olan şeyler ona da oluyorsa, kendi çapımızda bir kıyamet koparacağız demekti.
*Onunla her saniye bir ilkti.
*Ona aşık olmak, cehennemde çakmaklara gaz doldurmak gibi bir şeydi.
*Herkes bir yığın soru soracak: 'Ne iş yapıyorsun?', 'Evlenmeyecek misin artık?' Sanki ben çalışmasam aç kalacaklar, evlenmesem onlara sıra gelmeyecek.
*Şebnem, akide şekerim, saraya sızmış lunapark balerinim.
*Şebnem, kalbimden senin kalbine balyozla bir pencere açayım.
*Şebnem, her gülümseyişinde tüm ülkeye çay ısmarlayayım.
*Dünyada sahtelik kadar gelişim gösteren başka bir şey yok.
*Öpüyorum gülüşünün bütün kıyılarını.
*Birisi 'Evet' desin, 'seni anlıyorum, Aynı dert bende de var.'
*'Saçmalamayı bırak. Bir şapkayı beğenince onu kafana çiviyle çakıyor musun?' 'Yani?' 'Evlenme.'
*''An'ın tadını çıkarıyordum. Tıpkı paraşütü açılmayan bir paraşütçünün rüzgarın tadını çıkardığı gibi.'' (Calogero Cavataıo)
*Annemin tebessümü, ışın tedavisi gibi, ruhumdaki kanserli hücreleri yeniliyor.
*Kurt Vonnegout'un da dediği gibi ''Dünya, uzaylıların akıl hastanesidir.'' Moron değilseniz, böyle bir gezegende iyi olunamayacağını bilirsiniz.
*Cehennemi boylamayı göze almış olmanın rahatlığıyla hareket ediyoruz.

Benim aklım Fu'da kaldı, ondan farklı atılımlar bekliyordum ama olmadı, nasip :)

Keyifle inşaAllah...