Yansımalar...

* Haftasonu Konya'ya gidecektim, Şeb-i Arus törenine katılacaktım, hasret giderecektik... olmadı. Kızdım, üzüldüm ama sonuç değişmedi.. Vardır bir hayır deyip hamdettim...

*Birinin bana "çayına kaç şeker alırsın" demesinden ziyade "sen şeker kullanmıyordun" demesini seviyorum, istiyorum. Hayat boyu...

*Dördüncü yıla girdiğim iş yerimden ayrılacak olmak koyuyor. Bu ay sonu mesai bitiyor. Mekan/insan/eşya.. bunların hiç biriyle aranda duygusal bağ kurmamak gerekiyor ama ben bunu bir türlü öğrenemiyorum, üzülüyorum. Nasıl aşacağım bu durumu bilmiyorum, zor... Her sabah aynı saatte uyanmayı, işe gelirken aynı insanlarla karşılaşmayı/selamlaşmayı, ofisi, iş arkadaşlarımı, masamı, sabahtan akşama kadar acı kahvemi içtiğim bardağımı(bile evet).. herkesi ve her şeyi.. Çok özleyeceğim.

*İnsanlarla kavga etmeyi/tartışmayı sevmiyorum, yoruluyorum, kırılıyorum. Bunlardan ziyade birde karşıdakini üzüp, kırmak var ki o sonrasında daha çok koyuyor. Bunun için daima gülümsemeyi ve "haklısın", "ben hatalıyım/hatalıydım", "özür dilerim" gibi kısa cümleleri daha çok kullanmaya çalışıyorum, böylesi o esnada zor geliyor ama sonrasında kazanımları gerçekten büyük oluyor... Tavsiye ederim :)

*İnsanların milli yada dini bayramlarımıza (benim gözümde) vermedikleri önemi gavurun yılbaşı kutlamalarına/bayramlarına vermeleri üzüyor, düşündürüyor, kaygılandırıyor...

Bu vesileyle haberlerde gördüğüm ve pes dediğim: insanlar daha ucuza ve daha çok içki tüketebilsinler diye sahte içki üretiliyor ülkemizde... Bundan da iyilik-miş gibi bahsedebiliyorlar, aferin bekliyorlar belli ki... Daha çok insanı öldürdüğünüz/öldüreceğiniz ve günah çukuruna daldıracağınız için: aferin.

*Van'ı düşünüyorum, onları unutmamak, unutturmamak istiyorum. Depremden can çekişerek kurtulan bedenlerin çadır yangınlarında, soğuktan, hastalıktan can vermesine gönlüm dayanmıyor. İsyan etmemek için zor tutuyorum kendimi, öfkeleniyorum istemeden... Dua dua yakarıyorum Rabbe; Onlara Sen'den başka el uzatacak yok Allah'ım! diyorum, yok...