İçlenmeler...

Esselamu aleykum ve rahmetullahi ve beraketûhû..

Başnot: Bu yazı çok pis sinir, stres, üzüntü ve moral bozgunluğu içerisinde yazılmıştır...

*Blogumadokunma adı altında yürütülen protestoya tüm sosyal paylaşım ağlarından katılmaya devam ediyorum. Blogumu wordpress'e taşıdım ancak asla oradan devam etmeyi düşünmüyorum, sadece yazdıklarım kaybolmasın diye aldım bu önlemi. Blogspotta yazmaya başladım, böyle de devam edecek, bu benim hakkım kimseye vermem, hiçbir yere gitmiyorum arkadaş, direnişe devam!

*Türkiye'de yaşamak zor, çok zor. Ülkemi seviyorum, gerekirse düşünmeden uğrunda canım feda! Ama insana her gün isyan etmek için sebepler silsilesi sunabiliyor, şaşırmamalı...

*Şuana kadar blogu ve burada edindiğim dostlukları kaybedebileceğim ihtimali hiç aklıma gelmemişti. Bir anda bozguna uğradım resmen. Çok üzgünüm. Sizlerin samimi/içten yazı ve yorumlarınız anlamsız anlamlarımı anlamlandırdı çoğu zaman(karmaşık bir cümle gibi görünse de aslında hiçte öyle değil :p ). Hepinizi çok ama çok seviyorum... (,'')

*Dün eski evime gittim, ev arkadaşım çok mutsuz, alışamadı bensizliğe. :) Enaniyet olarak algılanmasın lütfen, çok iyiyim/hoşum değil mevzu, kardeş gibi oluyorsun zaten bir süre sonra ev arkadaşınla, dile kolay 2 sene geçirdik birlikte. Ben annemlerin curcunasından yokluğunu çok hissetmesemde, onu anlayabiliyorum. Oturduk konuştuk geç saate kadar, özlemişiz. :) Orda uyudum, eski yatağımda falan bi tuhaf oldum... Zaten sahiplenme dozunu bir türlü ayarlayamıyorum ben, hep haddinden fazla... Sabah evden çıkarken çok kötü oldum yine, alışmak zor olacak bu duruma, hazmetmek...

*Annemlerle hayat da tam gaz devam etmekte. Her şey  arzuladığın gibi gerçekleşmiyormuş maalesef. Tamam annem, kardeşim seviyorum canım feda ama... Ne bileyim ama'lar uzar gider :r Farkettim ki ben büyümüşüm, yalnız/bağımsız yaşamaya da baya bi alışmışım yeni düzene alışmakta güçlük çekiyorum...

*KPSS zombisi de başımda, her gün yeni bir plan/proje, hayal... Olmadı şöyle olur, olmadı böyle yaparım'lar... :r

*Birde şurada civildeşiyorum günün her anı; sıkıntı/sevinç/üzüntü/...vs.  sizlerden haber alamama korkusu sardı bünyeyi, yamacıma gelin dostlar :)

Öperim yüreklerinizden, fi-emanillah!