Lâl

Esselamu aleykum,

Ayşe Kara, daha önce okumadığım bir kalem olduğundan, üslubuna alışmam biraz zaman aldı. Olaylar çok akıcı ve ilgi çekici, fakat o kadar karmaşık hikayeler var ki, bu kimdi, nereden gelmişti, gibi sorular sürekli beyninizde dolaşıyor. Geniş bir ailenin her bir ferdinin ayrı ayrı hikayelerini okuyacaksınız, yazar da bu karmaşayı çözmenize yardımcı olmak için kitabın sonuna ailenin bir soy ağacını iliştirmeyi gerekli görmüş, ben bu ayrıntıyı kitabın sonunda fark ettim tabi :) ama sizler zorlandığınız noktada oradan yardım alabilirsiniz. Yazar kitabında tarihten birçok olaya ve kişiye yer vermiş, hepsi ayrı birer kitap konusu olabilecekken, bir arada toplanması yoruyor, toparlamakta zorlanabilirsiniz. Açıkçası ben pek sevmedim. Kitap ortaya karışık kıvamında olmuş, bazı bölümler havada asılı kalıyor ve kitabın sonunun da net bitmediği ve biraz daha üzerinde durulsaydı daha doyurucu bir son olabileceği kanaatindeyim. Ama Ayşe Kara bence geleceği çok parlak bir yazar  ve elbette bu kitabını da öneriyorum. Bir sonraki kitabını merakla bekliyorum. 

Birkaç alıntı;

*Bir erkek veya kadın anne babalarına başka, arkadaşlarına, kardeşlerine başka yüzler gösterir -birbirlerinin yanında elbiselerini soyundukları gibi- en gizli yüzlerini, tutkularını, saplantı taraflarını eşlerine gösterirlerdi.

*"İnsan yaşadıkça ona şanslı dememeli."  

*-İnsanı en büyük yanılgıya düşüren de kalbi oluyor galiba, dedi. Ve kimsenin yanılgısı da kimseye tecrübe olmuyor. 

*O günden bu yana kalplerini mühürlemişlerdi, aşk girmesin, kalplerini talan etmesin diye. Bilememişlerdi ki aşk zaten içerideydi. Fışkırıp çıkmak isteyecek, eline ayağına vurulu zincirlerle, güllerle habire dövüp duracaktı kalbin duvarlarını.