Sevgili dost!

Sevgili dost...

Ali Ural'ın Posta Kutusundaki Mızıka kitabını çok severim bilirsin, her satırında ağlamak isterim, dost'u dost gibi seven yüreği görünce...

Hep böyle "Sevgili Dost" diye başlayan mektuplar yazmak/cümleler kurmak istedim, ama karşıma böyle biri çıkmadı henüz...

Benim Dost'um da Sevgilim de Allah olsun değil mi?.. Kalbimi onunla doldurayım. Biliyorsun O(c.c) kapısına geleni boş çevirmez, Rabbim diye bir adım atana, koşarak gider...

Ne kötü değil mi, insanın başının sıkıştığında gidebileceği bir kapısının olmaması, bir derdi olduğunda kimsenin yanında/yardımında olmayacağı güvensizliğini yaşaması...

Yok dost, sakın yanlış anlama, şikayetçi falan değilim, bilirsin serde gurur var, öyle gidip kimseden derman falan dilenemem zaten. Ama her şeyi kendin halledemiyorsun dost, bazen arıyorsun bir yardımcı, omuzuna başını yaslayıp güvenle derdini anlatabileceğin bir dertdaş...

Rab Teala öyle güzel ki dost, mededi ondan beklediğinde sıkıntın hemen halloluveriyor... Secdeye bir varıyorsun anlatıyorsun derdini samimiyetle, yalansız, yanlışsız...

Bazen dostuna bile güvenemezsin dost, utanırsın, seni yargılayacağını yada seni terk edeceğini düşünürsün, anlatamazsın her şeyi...

Ama öyle biri var ki dost herkesin/her şeyin O(c.c)'na benzediği ama O(c.c)'nun hiç kimseye benzemediği.... Çaresizliğine çare ancak O(c.c)'dur dost, öğren...

İşte dost, sınırlarımı zorladığım, üstesinden gelmek için çabaladığım ve sonunda en güzel yardımcı olan Allah(c.c.)'ın yardımıyla üstesinden geldiğim bir maruzat için yazdım bunları...

Helal dairesinin keyfe kafi olduğunu bildiren ve O(c.c)'ndan dilediğinde harama ihtiyaç bırakmayan Allah'a hamdolsun dost!
...

Görsel:Benim vizörüm/Konya