kardeş diyar Kenya..

Dün akşam işyerinde alelacele iftarımı yaptıktan sonra, Kimse yok mu derneği adı altında yapılan konferansa gittim.. Gelen abinin ne hakkında konuşacağından bile habersizdim.. Abi biraz gecikmelide olsa sonunda geldi. Bize (artık bende öyle diyorum) kardeş ülkemiz Kenya'dan ve oradaki insanların yaşamlarından bahsetti. Kenya Türkiye'ye 6500km. uzaklığında uçakla yolculuk 6.5 sat süren biyer. Oradaki yaşam ve o insanlar hakkında daha önce çok fazla bilgi sahibi değildim sadece siyahi ve aç olan insan topluluğu. :(

Ama artık daha fazla şey biliyorum ve bunları sizlerle paylaşmak istiyorum.. Önceden o insanların resimlerine dahi bakamıyordum.. bakmıyordum, görmeyince vicdan azabı çekmiyordum belkide..Ama artık bunu yapamam..

Kenya'da halkın %45'i AİDS hastasıymış.Fuhuş ve fakirlik yüzünden artmış. Fuhuş yapan kadınlar bu riski bile bile bu işi yapıyorlarmış, nedeni sorulduğunda ise "bu iş için 4$ alıyorum, AİDS olursam ölürüm. Şansım yaver giderse hiç değilse biraz daha iyi şartlarda yaşarım ve çocuklarıma bakabilirim." cevabını veriyorlarmış... Perişan bir halde.

Kenya'da hergün açlıktan birçok insan hayatını kaybediyor. Memleketimizde Elhamdülillah açlıktan ölen yok. Fakirlik çeken, zorluklarla yaşamını sürdüren, elbette birçok insan var ama en azından açlıktan hayatını kaybeden yok. Denilebilirki kendi ülkemizde yardıma muhtaç birsürü insan var onlar varken neden.. Onlarada yardım yapılıyor Kimse yok mu derneği adı altında.

Yapılsın, inşaAllah muhtaç tek insan kalmayana dek..

Ama oradaki insanların suçu ne..Yaradılış icabı Adem (a.s)'dan bu yana hepimiz kardeşiz. "Mü'min mü'minin kardeşidir." buyuruyor Resülullah..Biz mü'min kardeşimiz açken nasıl rahat uyuyabiliyoruz. Bunun hesabını onlarda, Allahü tealada bizden sorar.Hesabını veremeyiz..bizde biraz taşın altına elimizi koymalı ve bu insanlara yardım etmeliyiz.

Varlıklarından bile haberdar olmadığımız orada yaşayan müslüman kardeşlerimiz Osmanlıyı, yani atalarımızı bizden daha iyi tanıyorlar,Kenya 350 yıl Osmanlı hükümetinin altındaymış, daha sonra hangi savaşta adını bilemiyorum kaybedilmiş. Biz onları unuttuk ama onlar bizi unutmadı. İstanbul'da meydana gelen sel felaketi için bizlere dua ediyorlar. Ya biz? Resimlerini bile görmeye tahammül edemiyoruz..

Orada adı Muhammed, Nesibe, Zehra olan fakat hristiyan olan insanlar varmış.. Sebebi oradaki insanların gelir kaynakları hristiyan misyonerlerin elinde olan özel okullar olması. Müslüman okulu olmadığı ve zaten gelirleri de olmadığı için çocuklarını o okullara göndermek zorundalar. Okulun şartlarıda, okula kaydolmak isteyen öğrencilerin dinlerini değiştirip hristiyan olmaları.. Yoksa ikinci sınıf insan muamelesi görüyorlar..Yani itilip-kakılıp, hor görülüyorlar..

Müslüman anne babalar belkide seneye kurban bayramında ellerini bile öpmeyecek olan çocuklarını mecburen o okullara gönderiyorlar..Biz en azından onlara azda olsa yardım göndererek onlarında yüzlerinde küçük bir tebessüm oluşturalım önümüzdeki kurban bayramında. Yapmak istediğimiz yardımı Kimse yok mu derneği adı altında güvenerek yapabiliriz..inşaAllah..

Baya çok yazmışım ama çok üzüldüm :) abi anlatırken ve eve gittikten sonra baya bi ağladım.. dua ettim onlar için. Ama bu yeterli değil gelecek olan kurban bayramı için onlara yardım et-me-li-yiiiz.Vesselam..